فسیل هر نوع از مواد آلی است که از جانوران یا گیاهان یا سایر آب‌زیان، پس از مرگ و فرسودگی، به صورت طبیعی در زمین نگهداری شده و از آن‌ها به عنوان سنگ‌هایی یا مواد معدنی استفاده می‌شود. این مواد معمولاً از پروتئین‌ها، کربوهیدرات‌ها و چربی‌های اصلی ساخته شده‌اند و به دلیل فرایندهای زمین‌شناسی و فشار و دماهای بالا، به سنگ‌ها تبدیل شده‌اند.
فسیل‌ها می‌توانند اطلاعات مهمی درباره تاریخچه زمین، تکامل زندگی، تغییرات آب و هوا و سایر پدیده‌های زمین‌شناسی ارائه کنند. به عنوان مثال، از فسیل‌ها می‌توان به تعیین سن سنگ‌ها، مطالعه تاریخچه زندگی در گذشته، و بررسی تحولات زمین‌شناسی مرتبط با تغییرات آب و هوا و سایر پدیده‌های زمین‌شناسی کمک کرد.
تنوع و تعداد فسیل ها در محیط دریایی بیشتر است یا بیابانی؟ چرا؟
تنوع و تعداد فسیل‌ها در محیط دریایی بیشتر از محیط بیابانی است. دلایل اصلی این امر عبارتند از:
شرایط حفظ: دریاها شرایط بهتری برای حفظ فسیل‌ها فراهم می‌کنند. زیرا فرسایش و تجزیه فسیل‌ها در آب کمتر اتفاق می‌افتد و فسیل‌ها به راحتی در لایه‌های رسوبی حفظ می‌شوند.
تنوع زیستی: دریاها دارای تنوع زیستی بسیار بیشتری نسبت به بیابان‌ها هستند. این تنوع زیستی به معنای وجود انواع مختلفی از جانوران و گیاهان است که فرصت بیشتری برای تشکیل فسیل‌ها فراهم می‌کند.
زمان: زمانی که فسیل‌ها در محیط دریایی حفظ می‌شوند، بسیار بیشتر از زمانی است که در محیط بیابانی حفظ می‌شوند. این امر به دلیل فرایندهای زمین‌شناسی مختلفی است که دریاها و بیابان‌ها را تحت تأثیر قرار می‌دهد.
