تبدیل اتم‌ها به یون‌ها در اصل به وسیله افزایش یا کاهش تعداد الکترون‌ها در اتم انجام می‌شود. وقتی یک اتم الکترون از خود از دست می‌دهد، یک یون مثبت (کاتیون) تشکیل می‌شود و وقتی یک اتم الکترون اضافه می‌کند، یک یون منفی (آنیون) تشکیل می‌شود.
برای مثال، اگر یک اتم سدیم یک الکترون از خود از دست دهد، یک یون سدیم مثبت Na+ تشکیل می‌شود. از سوی دیگر، اگر یک اتم کلر یک الکترون اضافه کند، یک یون کلر منفی Cl- تشکیل می‌شود. در این فرایند، تعداد الکترون‌ها در اتم تغییر می‌کند و اتم به یک یون تبدیل می‌شود.
پیوند یونی چه پیوندی است؟
- پیوند یونی یک نوع پیوند شیمیایی است که بین یک یون مثبت و یک یون منفی ایجاد می‌شود. در این نوع پیوند، یک یون مثبت (کاتیون) با یک یون منفی (آنیون) جذب الکترواستاتیکی می‌شود و این جذب باعث ایجاد یک پیوند قوی بین آنها می‌شود.
- پیوند یونی معمولاً بین فلزات و غیرفلزها ایجاد می‌شود، زیرا فلزات تمایل دارند الکترون‌ها را از دست دهند و به یون‌های مثبت تبدیل شوند، در حالی که غیرفلزها تمایل دارند الکترون‌ها را جذب کنند و به یون‌های منفی تبدیل شوند.
- پیوند یونی به عنوان یکی از انواع پیوندهای شیمیایی، به وضوح در تشکیل ترکیبات شیمیایی مانند نمک‌ها (مانند کلرید سدیم NaCl) و بسیاری از ترکیبات معدنی دیده می‌شود.
دلیل اینکه اتم‌ها به یون‌ها تبدیل می شوند چیست؟
دلیل اصلی تبدیل اتم‌ها به یون‌ها، نیاز اتم به رسیدن به یک وضعیت پایدارتر است. اتم‌ها تمایل دارند تا به وضعیتی برسند که پایدارتر و کمتر انرژی‌برانگیزی داشته باشند. این وضعیت معمولاً با افزایش یا کاهش تعداد الکترون‌ها در اتم تحقق می‌یابد.
به عنوان مثال، اتم‌های فلزی معمولاً تمایل دارند الکترون‌های خود را از دست دهند و به یون‌های مثبت (کاتیون) تبدیل شوند، زیرا این وضعیت آنها را پایدارتر می‌کند. از سوی دیگر، اتم‌های غیرفلزی معمولاً تمایل دارند الکترون‌های اضافه بگیرند و به یون‌های منفی (آنیون) تبدیل شوند، زیرا این وضعیت نیز آنها را پایدارتر می‌کند. بنابراین، تبدیل اتم‌ها به یون‌ها به منظور دستیابی به وضعیت پایدارتر و کاهش انرژی‌برانگیزی اتم‌ها اتفاق می‌افتد.
