تجدیدپذیری و تجدیدناپذیری چیست؟ تجدیدپذیری به معنی توانایی بازیافت و تولید مجدد منابع طبیعی است که به صورت طبیعی در طول زمان تولید می‌شوند. به عنوان مثال، درختان، گیاهان، حیوانات، آب، باد و نور خورشید منابعی هستند که توانایی تجدیدپذیری دارند. به این معنی که اگر از این منابع استفاده کنیم، آنها پس از مدتی به صورت طبیعی تجدید (تولید مجدد) می‌شوند و می‌توانیم بهره‌برداری مجدد از آنها را داشته باشیم.
تجدیدناپذیری به معنی عدم توانایی تولید مجدد منابع طبیعی است که به صورت طبیعی در طول زمان تولید نمی‌شوند. به عنوان مثال، سوخت‌های فسیلی مانند نفت، گاز طبیعی و ذغال سنگ، فلزات گرانبها مانند طلا و پلاتین و سنگ‌های قیمتی مانند الماس و یاقوت منابعی هستند که تجدیدناپذیر هستند و با استفاده از آنها، نمی‌توانیم بهره‌برداری مجدد داشته باشیم.
فلزها، منابعی تجدیدپذیرند یا تجدیدناپذیر؟ چرا؟
فلزها منابعی تجدیدپذیر نیستند. این به این معنی است که فلزها از منابعی که با سرعت کافی برای تأمین نیازهای انسان است تولید نمی‌شوند. فلزها از مواد معدنی استخراج می‌شوند و فرآیند استخراج و تولید آنها زمان زیادی می‌برد. علاوه بر این، بسیاری از فلزها به صورت طبیعی در زمین یافت می‌شوند و فرآیند تولید آنها تحت تأثیر عوامل زمین‌شناسی و زمان قرار دارد که نمی‌توان آنها را به سرعت تولید کرد. به عنوان مثال، فلزات گرانبها مانند طلا و پلاتین به صورت طبیعی در زمین یافت می‌شوند و فرآیند استخراج آنها زمان‌بر است. به همین دلیل فلزها را منابعی تجدیدپذیر نمی‌دانیم.
آیا آهنگ مصرف و استخراج فلز با آهنگ بازگشت فلز به طبیعت به شكل سنگ معدن یكسان است؟
نه، آهنگ مصرف و استخراج فلز و آهنگ بازگشت فلز به طبیعت به شكل سنگ معدن متفاوت هستند. آهنگ مصرف و استخراج فلز ممکن است به تولید فلز از مواد معدنی و استخراج آن از زمین اشاره کند، در حالی که آهنگ بازگشت فلز به طبیعت ممکن است به بازیافت و استفاده مجدد از فلزات و مواد معدنی اشاره کند. به هر حال، هر دو آهنگ می‌توانند به اهمیت حفظ محیط زیست و مدیریت پایدار منابع معدنی اشاره کنند.
